به اون درجه رسیدم که باز نوشته های توی ذهنم بیشتر از حدی شدن که بتونم مرتب کنم و بنویسم. الان همه چی تو هم تو هم قاطیه!
یه وبلاگ جدید دارم میخونم به اسم پوست گردو، نویسنده، معلم دبستانه. نوشته هاش هیجان اور و پر از نشاطه. دلم میخواد میشد دیدش و بهش گفت ادامه بده! همین فرمون رو برو جلو که خوب می نویسی!