یه موقع هایی هرجوری هم که تلاش میکنی، کوتاه میای، رد میکنی، میگذری، به دل نمیگیری، بازم یه حرف و جمله و رفتار مثل چی میره رو مخت! هنگت میکنه! وا میمونی از این همه مسخره بازی های زندگی! به اینکه چطوری تو زندگی این تویی که همش باید برای بقیه کوتاه بیای!
عصبانی ام! انقدر که در عین نخواستن اینجا رو باز کردم! در حین عصبانیت باید لبخند بزنی و با جملاتی آروم کننده برخورد کنی که نکنه تو محیط کار، تنش به وجود بیاد که اعصابت بیشتر از اینی که هست، خورد نشه!
به قول بعضی، الان ویبره که هیچ! زلزله چندین ریشتری ام :)))))))))
خب، حدّاقل یک سال کم‌تر شد از مطلب قبلی‌ات.
متأسّفم که عصبی شدی و امیدوارم دو هفته‌ای که گذشته بهتر کرده باشه شرایط رو. ولی بعضی وقت‌ها آدم باید کمی هم به خودش برگرده و از گذشت کردن بگذره.
به هر حال، من که خوش‌حالم که مطلب جدیدی نوشتی.