میگن تو سفر باید ادم ها رو شناخت. واقعا راست میگن. گاهی وقت ها جنبه هایی از افراد رو می بینی که هیچ شناختی نداشتی ازشون. گاهی وقت ها شناختت از اونها به تایید میرسه. به اطمینان میرسی. و در عین حال باعث میشه تا ببینی افراد تو موقعیت ها چطوری اوضاع رو هندل میکنن، و این نشون میده که ایا میشه به اون شخص در بحران ها و مسائل تکیه کرد یا نه.
سفر گروهی رفتن حسن های زیادی برای من داشته. با افراد جدید اشنا شدم. ضریب شناخت اولیه رو سعی کردم افزایش بدم و گاهی وقت ها فهمیدم که چقدر توانایی سازش و تعامل با بقیه رو دارم و حتی گاهی چقدر در شناخت اولیه ام اشتباه کردم.
واسه شناخت آدما هم گروه شدن و مسافرت خیلی خوبه ـ
ولی خب من اکثر دوستام رو حتی اونایی که ازم بزرگ ترن ،
همیشه توی اولین دیدن دیگه می دونم چجور آدمایی هستن :)
.
.
واووو بعد 5 سال ، اولین شدن خیلی حسه خوبی داره
منم ممنونم از شما ... ولی خب نوشتن رو فقط مخصوص غم ندون
مطمئنا تو برخورد با ادم ها، هر کسی یه شناخت اجمالی به دست میاره. مهم اینه که این شناخت از برخورد اول، ایا همیشه درسته؟