صد +57:

من 4 تا عمه  داشتم.... تنی و ناتنی. هرچند اکثریتشون خیلی کم میدیدم و تنها یکیشون برام عمه بود. اما هیچ وقت هیچ وقت به اسم صداشون نکردم. همیشه برام عمه بودن ... مگه وقتی که پای تلفن بودن و میخواستم بگم کی پای تلفن هست. یا تفاوت قابل بشیم بین باقی عمه ها....

4 سال پیش که برادرزاده ام به دنیا امد .... هیچ تصوری از عمه بودن نداشتم. خاله زیاد بودیم... اما عمه نداشتیم تو فامیل. بزرگ شد و بزرگ شد و برخلاف میلم اولین کلماتی که یاد گرفت عمه بود...هیچ وقت دوست نداشتم عمه باشم، دوست داشتم اسمم رو صدا بزنه اما اون فقط میگفت عمه ... عمه خالی .... بهش یاد دادن بهم بگه عمه.... اونم سفت و محکم برخلاف دیگر کلمات مثل خاله بلند و رسا داد میزد عمه .... براش هم مهم نبود کجاست، خونه ما... تو خیابون... تو پارک.... تو رستوران ... همه می فهمیدن یه عمه اینجاست....

بعدا که اسمم رو یاد گرفت گاهی اسمم رو هم نصفه ونیمه تهش اضافه می کرد.... اولین حرف اسمم رو نمیگفت ... سومی هم نمی گفت....  و من عاشق صدا کردنش شدم .... اون اسم نصفه و نیمه رو بی نهایت دوست داشتم....

الانم که میخواد صدام کنه... اسمم رو کامل و درست ادا میکنه باهمه حروفش... اما هنوزم که هنوزم محکم و بلند میگه .... و من عاشق صدا کردنش شدم

تولدش مبارک!