اینکه در مورد خیلی چیزها سکوت کنی،
اینکه همیشه از در منطق و عقل وارد موضوعات بشی،
اینکه همیشه احساسات آخرین تیر ترکش حرف و فکرت باشه،
اینکه همیشه به سردی با افکار احساسی دیگرون برخورد داشته باشی،
به معنی نیست که هیچ گاه از لحاظ عاطفی ناراحت نشدی، احساساتی نشدی، و برای افراد اشک نریختی...
لطفا به جای دیگرون فکر نکنید، قضاوت نکنید، رأی ندهید و خودخواهانه تصمیم نگیرید.....
شرح واضحات بود
معلومه که به اون معنی نیست مگه اینکه به چشم هیولا به طرف نگاه کنی
احتیاج نداره هیولا باشی! کافیه کمی تو موقعیت بد قرار گرفته باشی
راستی چه عجب اینورا
نمیدونم !
ولی شماها با 5 تا پاسخ و پیغام واقعا شوکه برانگیز بودید!
چشم!
ولی تو هم قبول کن که آدمها برا برداشتهاشون منتظر فید بک هستن. وقتی از کسی (گیرم سرتاپا احساس و عاطفه) اون فیدبکی که میخان رو نگیرن کار دیگه ای نمیشه کرد جز قضاوت بر اساس همون سردیت.
:) تنها کاری که میشه اینه که کمی فقط کمی به حرفای افراد با یه دید دیگه نگاه کنی و گوش بدی
بستگی به این داره که چقدر اخلاقت دستشون باشه.. و بشناسن تو رو...خیلی زیاد....مدتهای طولانی تا ببینن که احساساتت عمیقتر از اینی که به زبانت بیاد...باید شناختت تا بشه دیدشون....روی سطح نیستن..
اینو من ازت دیدم و شناختم.
مسئله من نبودم و نیستم. بحث کلیه.
وقتی داری با یکی حرف میزنی طرف نباید پا به پای تو اشک بریزه تا تو بفهمی شاید احساس تو رو کاملا درک میکنه.
یه حس بود نوشتم. فقط. قصد خاص توش نبود.
بحث من در مورد موقعیت نیست بحث اون قضاوته اگه بخوای یکیو به عنوان ادم بی احساس قظاوت کنی باید از دیدت اون ادم یه هیولا باشه وگرنه همه میدونن هر ادمی بهرحال توی هر موقعیتی احساس داره نشونش بده یا نه بحث مجزاییه و وقتی یکی داره به حرفت گوش میده احساسیم نشون نده باز اینقدر براش احمیت داشتی و بهت احساس داشته که برات وقت بزاره بشینه و گوش کنه درسته؟
بحث هیولا بودن نیست.
شاید بحث این باشه که تو با وجود شنیدن و وقت گذاشتن طرف باز هم احساس کنی اون طوری که باید باشه نیست. پس یا نمی فهمه یا درک نداره یا احساس . چون با تو همدردی نکرده. چون بر فرض به تو میگه این ها مهم نیست. بی خیال شو و ....
خب خیلی فرقی در نظر من نمی کنه...حرفم باز همونه...باید شناخت ، بعد قضاوت کرد.
هرچند که خب مسلما در دید اول یا برداشت اول...چنین کاری ممکن نیس. چون نمی دونی.وقتی پا به پای طرف به قول خودت گریه نمی کنی، بهت انگ بی احساسی هم ممکنه بخوره. این باز برمی گرده به این که چقدر مهمه برات. یا بهش توضیح میدی، یا از خیر همین توضیح کوچیکم می گذری.
-------
من و توی به کار رفته در این نظر، نوعی و مثال هستن.
خب فهمیدم مثالن.
هر چقدر هم اطرافیانت رو بشناسی ادعای شناختن اونها درست نیست.
همیشه همه چیزی دارن که باعث بشن تو متعجب بشی و سیستم شناختت از اونها کاملا بره زیر سوال.
این چقدر درسته که هی بیای خودتو برای دیگرون توجیه کنی؟ که این طرز فکر من،این منطق من به این دلیله... درسته؟؟؟
معمولا هرکس وقتی داره با یکی دیگه حرف میزنه هدفش اینه که محق شناخته شه و خب ادمهم نمیتونه و نباید یه طرفه قضاوت کنه
ادم هیچوقت نمیتونه کاملا بدونه طرفش چی فکر میکنه و چه حسی داره چون ممکنه شرایط طرف مقابل هم موقع گوش دادنبه تو خاص باشه و خودش مشکل داشته باشه یا نباید طرفو قضاوت کنی یا باید اینقدر زمانو باهاش گذرونده باشی ( سالها) که واقعا شخصیتشو بشناسی و اونموقهم نیازی به قضاوت نیست چون میدونی طرفت چطور ادمیه . نباید قضاوت کرد اما سخته قضاوت نکردن مخصوصا تو شرایط روحی بد شاید طرف مقابل هم وقتی میبینه شرایط طرفش خوب نیست نباید از قضاوت لحظه ای اون ادم ناراحت شه باید زمان بده تا اروم شه
:)
درکل نه نباید توجیح کنی مگر در شرایط خاص و برای ادمهای خاص در غیر اینصورت اهمیتی نداره چون قضاوتشونو کردن در موردت
:)
هیچ وقت نمیشه گفت طرفتو می شناسی...تمام حرفهای تو هم متین.
توجیه هم لازم نیس...ببین قرار نیس دو نفر با هم آشنا که می شن، همون روز اول بگن، وقتی من جلوی گریه هات گریه نمی کنم، به این دلیل ، اگه بهت نمی خندم به فلان دلیل!! این که میشه مسخره بازی.
ولی وقتی روند آشنایی میره جلو، یه وقتایی پیش میاد که وقتی دارید با هم حرف می زنید، خودتم توضیح بدی...مثلا من وقتی با تو میرم خرید ، اصولا بنفش انتخاب می کنم،توی یه موقعیتی برمیگردم میگم، من از قرمزم خوشم میاد.
تو مثلا همیشه از آجیلها بادوماشو جدا می کنی و می خوری، پس من به این نتیجه می رسم که تو از بادوم خوشت میاد..یه روزی هم برمی گردی می گی ، فقط بادوم نیست، فندق و بادوم هندی و ... هستن
حرفت درسته اما اونی که من گفتم نیست.