۲۸:

روز آخر کار وقتی که معلوم شد از اون روز به بعد دیگه واقعا تعطیلیم ... وقتی داشتم پیاده بر میگشتم خونه تا از همه چی اطرافم لذت ببرم ... وقتی به دم گلفروشی نزدیک بیمارستان رسیدم ... وقتی با خوشحالی رفتم سراغ کفاشی کوچه بغلی .... آمبولانس سیاه رنگ بیمارستان اونجا ایستاده بود ... اون وقت بود که تمام خوشی عیدم دود شد و رفت هوا و به این فکر کردم که چقدر زمان میتونه نا مرد باشه که با مرگ عزیزان در روزهای عید خاطره و خوشی این روز رو برای همیشه همیشه همیشه از دل ما پاک کنه ..................